Waarom storytelling belangrijk is voor je jazzimprovisatie

Veel van de grootste jazzmuzikanten waren verhalenvertellers. Wanneer ze hun instrument bespeelden, hadden ze iets te zeggen. Waarom is storytelling belangrijk voor je jazzimprovisatie?

In dit artikel ga ik nader in op storytelling en wat het voor jou kan betekenen!

Een geschiedenis van storytelling

Verhalen vertellen doen we de hele tijd. Wij mensen houden allemaal van een geweldig verhaal. Verhalen hebben de kracht om ons te inspireren, om ons te ontroeren en om ons emotioneel met elkaar te verbinden.

Het is ook een van de oudste communicatievormen. Zelfs ouder dan schrift en taal. Verhalen zijn terug te vinden op rotstekeningen en muurschilderingen van oude beschavingen over de hele wereld, zoals de Maya’s en de Egyptenaren. Beroemd zijn ook de grotschilderingen uit Lascaux. Ze geven ons een gedetailleerde visuele weergave van hoe de mensen in hun tijd de wereld om hen heen zagen en begrepen.

Dit veranderde later naar orale tradities van het vertellen van verhalen van generatie op generatie. Deze tradities konden in vele vormen zijn, zoals een speciale taal, gezang of zelfs poëzie. Een goed voorbeeld van deze tradities zijn de mythes die zijn doorgegeven door de Indiaanse culturen. Uiteindelijk werden deze mythen opgeschreven en gepubliceerd.

In de wereld waarin we vandaag leven zijn verhalen overal om ons heen. Dankzij technologie zoals de drukpers, de camera, de computer en internet zijn verhalen een ware beleving geworden. Mensen kunnen hun eigen verhalen delen via sociale media; iets dat tegenwoordig erg populair is. Verhalen zijn toegankelijker geworden dan ooit tevoren.

Storytelling in muziek

Een verhaal vertellen door middel van muziek is in feite niet anders. Muziek verbindt mensen op verschillende manieren en heeft het vermogen om emoties over te brengen. De manier waarop je een verhaal in muziek vertelt, kan echt een impact hebben op de luisteraar.

Dit is wat de grote jazzpianist Mulgrew Miller ooit zei in een interview:

”I play music because music is my passion. If one’s honest, one plays what one is. I have a desire to tell a story and impart beauty to the listener.”

– Mulgrew Miller

De grote saxofonist Lester Young vertelde zijn jonge studenten dat elke goede jazzsolist een verhaal moet vertellen. Hij wees ook op het belang van het kennen van de tekst bij het spelen van een ballade met gevoel. Hij staat bekend om zijn uitspraak:

”You’re technically hip… But what is your story?”

-Lester Young

Het wordt duidelijk dat het bij storytelling in de muziek niet zozeer gaat om wat je zegt, maar om hoe je het zegt. Een manier van spelen die resoneert met het hart en de ziel van de luisteraar.

De structuur van je verhaal

Een ander belangrijk aspect is de structuur van je verhaal.

De meeste verhalen volgen een algemeen patroon waarbij het verhaal in drie delen is verdeeld. Het is bijna alsof je een schaakpartij speelt. Het begint met een opening, dan het middenspel en uiteindelijk het eindspel.

Laten we eens wat gedetailleerder bekijken hoe de structuur van je verhaal in de praktijk zou moeten werken:

• Het begin: Het is meestal goed om te beginnen met een sterke opening statement. Dit is meestal het eerste idee dat in je opkomt, wat een melodie of een ritme kan zijn. Het is altijd goed om te beginnen met zelfvertrouwen en focus, want dit bouwt meteen een betrokkenheid op met je band en publiek. Beginnen met de juiste mindset is cruciaal voor een succesvolle solo. Ik herinner me dat de bekende bassist John Clayton ooit zei in een masterclass die ik bezocht heb, dat wanneer je geen ideeën hebt om je solo te beginnen, je dan altijd enkele ideeën kunt gebruiken van de solist die voor je speelde.
  Het midden: nu ga je het eerste idee verder ontwikkelen en naar verschillende kanten gaan. Je kunt proberen je solo ritmisch en harmonisch te variëren. Risico’s nemen is een goede zaak en altijd spelen in het moment en je bewust zijn van je omgeving. Het verhaal gaat door om een climax te bereiken waarbij er veel energie is in de vorm van meer volume en hogere tonen.
  Het einde: Op dit moment gaat de solo ten einde en valt de spanning snel terug. Het volume gaat omlaag. Misschien kun je uiteindelijk een verrassende draai aan je solo geven of een paar ideeën uit de opening statement herhalen.

Dit is natuurlijk slechts een algemene richtlijn, want er zijn veel manieren om je jazzimprovisatie te structureren.

Coleman Hawkins’ Body and Soul

Een beroemd voorbeeld hiervan is de Coleman Hawkins-saxofoonsolo van zijn opname uit 1939 Body and Soul. Deze ballad heeft een AABA-structuur (elke sectie duurt 8 maten) en Coleman speelt de vorm twee keer. Merk op dat hij alleen het thema voor 8 maten speelt en dan begint te improviseren rond het thema.

Je kunt hier naar de opname luisteren:

Deze manier van soleren was voor deze tijd revolutionair. Hawkins vertelt echt een verhaal dat spreekt tot de luisteraar.

Wat zijn de volgende stappen?

Vergeet niet dat je alles stap voor stap moet nemen. Soms speel je een erg mooie solo en de andere keer is het minder. Dit is allemaal normaal en een belangrijk onderdeel van het leerproces.

Naast verhalen vertellen, zijn er nog meer manieren om je jazzimprovisatie te verbeteren. Zie mijn artikel: 5 manieren om je jazzimprovisatie te verbeteren

Hopelijk heb je na het lezen van dit artikel genoeg informatie om zelf geweldige verhalen te gaan maken!